before you give up

‌ اولین باری که سه تا عکسی که هیچ کدوم رو خودم نگرفته بودم، و به همشون خیلی حسای خوب و متفاوت و باارزشی داشتم، پست کردم رو، یادم میاد. ساعتای دو بود، ناراحت نبودم ولی طبق معمول خوشحالم نه؛ اون شب انقدر خواب راحتی داشتم که این کار بدون اینکه خودم بفهمم برام شد عادت، شد مسکّن. پینترست شد دوای هر دردم. دیگه لازم نبود حرف بزنم، دو تا عکس پست میکردم و انگار که اندازه‌ی یه کتاب حرف زده بودم؛ سکوتم خودش شد یه اتفاق خیلی بهتر، تووش دقیقن چیزایی رو پیدا کردم که before you give up...

حالا هرچقدم بگم زندگی شیرینه و اینا.. لحظه های زمین خوردن و مگه میشه نادیده گرفت؟ اصن یه حالیه دیگه حالا که یکم بزرگتر شدم؛ هی میام بگم خدایا فلان؛ ای روزگار چقد چیزی و این حرفا یهو یادم میاد که نه واقن! من هرچی حس و حال خوب دارم رو مدیون لحظه های بدم، هرچی بلند شدن بلدم مدیون افتادنام‌م.. مثلن چن سال پیشا یادمه یبار دعا کردم که همه غصه های عالم مال من شه یه وقتی.. که من بتونم همه غصه دارای عالم و درک کنم؛ ینی میخوام بگم تا غصه نباشه نمیشه، بهتر نمیشه! باور کن :)) before you give up...ادامه مطلب

چه انرژی ای تزریق میکنن بعضی آدما.. من که نمیتونم اکثرن بعدش خودم و کنترل کنم و مث همیشه یه لبخند آروم بزنم.. نیشم باز میشه.. میدونم زشت میشم ها ولی نیشم باز میشه! باز میشه که بسته نمیشه.. کاش هر روز همینجوری باز شه که بسته نشه؛ خیالم راحته که تکراری نمیشه.. این حسی نیست که تکراری بشه آخه ^_^

before you give up...